સદ્દગુરુ હરિબાવાની સુંદર મૂર્તિનું સ્થાપન કરવામાં આવે તો એથી બીજું સમાજ માટે શ્રેષ્ઠ શું હોઇ શકે ? મહુવા તાલુકાના કરચેલિયા ગામની સીમમાં ગોળીગળનો મેળો ભરાય છે. આ મેળો વર્ષમાં એકવાર જ મંદિર ખુલે ત્યારે ભરાય છે, જેમાં હોળીના આગલા રવિવારે અસંખ્ય દર્શનાર્થીઓ ઠેર-ઠેરથી ઉમટી પડે છે. આ દિવસે જ જેઓના શરીરે ગાંઠ, રસોળી થઇ હોય તે તેમની બાધા લેવાથી ઓગળી જાય છે. તેમની બાધા ચઢાવવાનો આ એક જ દિવસ હોય છે. પહેલા નાનું સરખું મંદિર (ડેરું) હતું. આજે આ તિર્થસ્થાને બીજું ભવ્ય મંદિરનુ નિર્માણ થયું છે અને ‘ગોળીગળ’ બાપાની મૂર્તિ પૂજાનું પ્રતિક બન્યું છે. પૂ. હરિબાવાના તિર્થસ્થાનને યોગ્ય સુંદર પરિસરનું નિર્માણ તથા રસ્તા સુધારવાની જરૂર છે. આટલા વર્ષો થયાં છતાં મઠ મહેગામ મંદિરની ભૂમિ ફરતે ફેનસીંગ પણ નથી. આવા કેટલાક કાર્યો કરવા માહ્યાવંશી સમાજે સમિતિ બનાવી પૂજારીઓને એમનામાં રહેલી હક્ક માલીકીની બીકને દૂર કરી સાથે રાખી કાર્ય કરવાની આપણી ફરજ છે.

             પ્રજા પથ્થરને નથી પૂજતી, પણ પથ્થરમાં પરમાત્માનો વાસ છે એવી હ્રદયથી ભાવના પ્રગટ થાય છે ત્યારે એ પથ્થરની મૂર્તિ પર પુષ્પો ચઢાવવામાં આવે છે. કોઈપણ દેવીની મૂર્તિને ખુબ જ શ્રધ્ધાથી પુજા- અર્ચના કરી પગે લાગીએ છીએ. સાષ્ટાંગ દંડવત્ પ્રણામ કરીએ છીએ, ત્યારે એ મૂર્તિ સાચી છે કે ખોટી, કે બરાબર દેવદેવીની આજ મૂર્તિ છે કે નથી તેવું ભક્તો તે ઘડીએ વિચારતા નથી. પરંતુ એ મૂર્તિ જોતા જ આપણા બંને હાથ જોડાઇ જાય છે અને મસ્તક અચૂક નમી જાય છે. આમ શા માટે થાય છે. મૂર્તિ આસ્થા અને શ્રધ્ધાનુ પ્રતિક છે.

             અહીં શ્રધ્ધા અને ભકિત જ મુખ્ય ભાગ ભજવે છે. એટલું જ નહિં એ દેવ-દેવીમાં અદ્વિત્ય શક્તિનો જે ભાસ કેળવીએ છીએ તેના પ્રભાવનો અંશ માત્ર પણ આપણામાં જો અંકિત થાય તો કાર્ય સફળ થશે એવી આશાની અનુભૂતિ થાય છે. અને આપણું મસ્તક નમી જાય છે. તે શિવાય નમનનું બીજું કારણ આ મહાશક્તિને જો નમન નહિં કરીશું તો અનાદર થશે ને આપણા પર એમનો કોપ ઉતરશે એવી બીકે પણ જાણે અજાણ્યે નમન કરી દેવાય છે. સુંદર ફોટાઓને આપણા ઘરમાં રાખી ધુપ દીપ અગરબત્તીથી પૂજા કરીએ છીએ, તો હરિબાવાની સુંદર મૂર્તિને મંદિરમાં પધરાવી પૂજા કરીએ તો આપણું કયાં ખોટું થવાનું ?